Περί φωτός...
Σε δύο μεγάλες πολιτισμικές παραδόσεις, την ελληνική και την εβραϊκή, παρατηρεί κανείς κάτι κοινό και αξιοπερίεργο, που έχει δυναμική καταγωγικού μύθου... Και στις δύο διώκεται απηνώς η αντίληψη για την αλήθεια... Στην ελληνική ο ήρωας βασανίζεται αιωνίως με καθημερινό επαναλαμβανόμενο μαρτύριο επειδή έδωσε τη φωτιά και τη γνώση στους ανθρώπους... Στην εβραϊκή συμβαίνει το ίδιο. Όσο ο Αδάμ κυκλοφορούσε στον Παράδεισο σα μοσχάρι, όλα ήταν βολικά. Όταν όμως τόλμησε να δαγκώσει τον καρπό όχι κορομηλιάς ή μηλιάς, αλλά τον καρπό του δέντρου της γνώσης, εκδιώχθηκε και του φορτώθηκε το προπατορικό αμάρτημα!!!!!! Αμάρτημα θεωρείται από την αρχή του πολιτισμού η διάθεση κάποιων να μάθουν και να καταλάβουν... Ανερυθρίαστα αποκαλείται ο εξαποδώ όχι με κάποιο απαξιωτικό χαρακτηρισμό, αλλά ως «εωσφόρος», ως φέρων το φως δηλαδή!!!!!!
Είναι προφανές πως αυτά τα παράδοξα έχουν βάση και δεν πρόκειται για αστεϊσμούς... Σε κάθε περίπτωση επιλέγω αυτή την εισαγωγή ως πρώτο μου μήνυμα στο baza καθώς θέλω εγκαίρως να ενημερώσω τους ανύποπτους που θα έχουν την τύχη ή ατυχία να διαβάσουν κείμενά μου. Δεν με ενδιαφέρει να χαϊδέψω αυτιά, ούτε να γίνω δημοφιλής, ούτε να επαναλάβω άθλια στερεότυπα της άγνοιας και του συμφέροντος που ταλανίζουν τον πληθυσμό.... Επειδή υπάρχουν «απώλειες» στην πορεία των συζητήσεών μου, οφείλω να προειδοποιήσω ότι όποιος ασχοληθεί με τις απόψεις μου το κάνει με δικό του κίνδυνο και αποζημιώσεις δεν καταβάλω...
Καλώς σας βρίσκω...
