Απ: Περί φωτός...
Δικαστά μου, και ο Λούθηρος ίδος με τον Κάλβιν ήταν σχεδόν στη φανατίλα, μόνο που υπήρξε κυκλοθυμικός, πότε γίνονταν παπικότερος του πάπα και πότε γαλήνευε.
Επί αιώνες, κατά τον Μεσαίωνα, μύριζε καμένη σάρκα "μαγισσών" και αιρετικών όλη η παπική και προτεσταντική Ευρώπη.
Τι εξαίρεση και μωβ άλογα;
Ο μεσαιωνικός χριστιανισμός της Δύσης ήταν κάπως χειρότερος από το σημερινό Ισλαμικό κράτος.
Ορίστε και μια "εμπνευσμένη" Προτεσταντική πρακτική:
"...Το μαρτύριο με την νυφίτσα
Κατά την Ιερά Εξέταση, οι Προτεστάντες ακινητοποιούσαν ξαπλώνοντας ανάσκελα τον «κακό αιρετικό», τον έγδυναν και πάνω στη γυμνή του κοιλιά έβαζαν μία χάλκινη φαρδιά λεκάνη. Μεταξύ κοιλιάς και λεκάνης, παγίδευαν μια νυφίτσα. Κατόπιν έπαιρναν πυρωμένα κάρβουνα και τα τοποθετούσαν πάνω στην αναποδογυρισμένη λεκάνη. Το ζώο τρελαμένο, αγρίευε και πασχίζοντας να ξεφύγει για να γλιτώσει από τον πυρωμένο κλοιό, κατασπάραζε τον άνθρωπο από κάτω του, τρυπώνοντας στα σπλάχνα του για να σωθεί..."
