Δικαστά μου, η εφαρμογή της καθολικής "τεχνογνωσίας" τωμ βασανιστηρίων, εκτελέσεων και καύσεων "μαγισσών" και αιρετικών (ιδιαίτερα Εβραίων) στην πυρά, από τους προτεστάντες, δεν είχε μεν την συνεχή και οργανωνένη μορφή πολιτικής, ήταν όμως μια πρακτική με εξάρσεις και καταλαγιάσματα, που κράτησε μέχρι και τον 18ο αιώνα ακόμα και στην Σκανδιναβία.
Ενδεικτικά, σου παραθέτω πόνημα Εβραίου ιστορικού, στο οποίο φαίνεται, πως οι ναζί θεωρούσαν τον Λούθηρο θεωρητικό της εξόντωσης των Εβραίων:
"… the Nazis cited Luther as a precursor of their own antisemitism.» (T. George, «LUTHER Martin» στο Timothy Larsen et al., «Biographical Dictionary of Evangelicals", England - Downers Grove, InterVarsity Press 2003, page378).
Τι ακριβώς οδήγησε τους ναζί σε κάτι τέτοιο;
Η πρακτική και η θεωρία του Λουθήρου:
«Τι θα κάνουμε εμείς οι Χριστιανοί με ... τους Εβραίους; ... Θα σας δώσω την ειλικρινή συμβουλή μου: Πρώτον, να μπει φωτιά στις Συναγωγές ή τα σχολεία τους ... Δεύτερον, συμβουλεύω τα σπίτια τους επίσης να ισοπεδωθούν και να καταστραφούν»
Ενδεικτικό είναι, ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Menachem Begin, τον Ιούνιο του 1981, εθεώρησε τον Λούθηρο ως συμμέτοχο της ευθύνης για το χιτλερικό ολοκαύτωμα.
Τέτοιοι οι καιροί, τέτοιοι και οι άνθρωποι, δικαστά μου.