Απ: Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ
Ωραία, ας δούμε λοιπόν τις "υφιστάμενες" ψεθδαισθήσεις:
Λες:
[[[Συνεπώς, δεν ξέρω (τουλάχιστον δια των αισθήσεων) την πραγματική υφή, οσμή, όψη, ήχο, ούτε καν το σχήμα του κόσμου που με περιβάλλει.
Ζω κυριολεκτικά σε μία ψευδαίσθηση.]]]
Θεωρώ ότι η μερική αίσθηση (γνώση) δεν είναι "ψέμα", αλλά τμήμα της αλήθειας.
Παράλληλα, η δυνατότητα της κατανόησης των φυσικών νόμων και φαινομένων δημιουργεί τη δυνατότητα τεχνητών αισθητηρίων (δεκτών) που καταγράφουν και "στρατολογούν" στην υπηρεσία μας όλο και πιο πολλές "αόρατες" ενέργειες.
Αυτό βεβαίως δεν είναι υποχρεωτικά αιτία υπερβολικής επάρσεως.
Δεν θυμάμαι πως τον λέγανε τον μεγάλο που είπε (το γράφω από μνήμης):
"όσο μεγαλώνει ο κύκλος της γνώσης, τόσο μεγαλώνει και η περίμετρός του, δηλαδή η συναίσθηση για το εύρος της άγνοιάς μας".
