Απ: Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ
Εχω κι εγώ ιδαίτερη αγάπη για τα Μοναστήρια....και τα προτιμώ κι εγώ από την ενορία αλλά πρέπει να προσθέσω είναι ανάλογα την ενορία...κι ανάλογα το μοναστήρι ίσως....ΠΑΝΤΩΣ σαν κατάσταση η σιωπή-που είναι περισσότερη στα μοναστήρια κι η βαθειά ησυχία ,που τη νοιώθεις σαν μπεις σε μοναστήρι,ησυχάζει ο νους κι η καρδιά...ευνοεί τη ζήτηση του ΘΕΟΥ και την προσευχή για μένα...τις νύχτες,λένε η προσευχή ανεβαίνει ως θυμίαμα στον ουρανό...Νομίζω ωστόσο jimako ότι ο άνθρωπος που έχει σεβασμό στο Θεό κι ανάγκη να τον αναζητήσει μπορεί παντού και πάντοτε να το κάνει...μια και είναι <<πανταχού παρών>>...Όμως ναι...κι εγώ στις αγρυπνίες και στη Φύση -δυο πράγματα που συνδυάζουν τα μοναστήρια νοιώθω βαθειά μέσα μου το Θεό..αυτό γιατί στην Αγρυπνία η Ψυχή ενεργοποιείται κι η Φύση της δίνει έμπνευση...
