[[[Ίσως πρέπει να σκεφτόμαστε αν οι εξωτερικές πιέσεις είναι τόσο έντονες που οδηγούν σε ατιμωτικές συμφωνίες την επαναξιολόγηση των φίλων και εχθρών.]]]
Έμεινε μόνο η ΕΕ που επίσημα δέχεται το ΠΓΔΜ, αλλά κι αυτή πιέζει άμεσα για λύση.
Δεν βλέπω κανένα "φίλο", πέραν της Κύπρου.
[[[Επίσης πρέπει να επαναξιολογήσουμε τις πολιτικές ηγεσίες μας που δεν έχουν το σθένος να υπερασπιστούν την ιστορική μας κληρονομιά ]]]
Λέω να αξιολογήσουμε και το 70% που είναι κατά της συμφωνίας.
Πόσοι από αυτούς, άραγε, μποϋκοτάρουν τα τουρκικά προϊόντα, τις εκδρομές και τα σήριαλ, μετά απ΄τόσες εκκλήσεις για αντίποινα κατά της ομηρίας των 2 Ελλήνων στρατιωτών;
[[[Με το σφετερισμό και την ιδιοποίηση της ονομασίας “Μακεδονία” τα Σκόπια – αν το κράτος τους τύχει της αναγνώρισής σας – δημιουργούν ένα πλάσμα (fiction), το οποίο θα δηλώνει καθημερινά στη διεθνή κοινότητα και καλλιεργεί στους κατοίκους του, ως “εθνικό όραμα”, την προοπτική μιας “ενιαίας Μακεδονίας”, τμήμα της οποίας θεωρείται και η λεγόμενη “Μακεδονία του Αιγαίου” – όπως σκοπίμως και μονίμως αποκαλούν την ελληνική Μακεδονία – με στόχο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που κατοικείται 100% από Έλληνες.]]]
Αντιλέγω (από τωρινή σκοπιά), πως με την ευρωπαϊκή προοπτική των Σκοπίων απομακρύνεται ο αλυτρωτισμός, ενώ αντίθετα επιτείνεται κα αφήνεται τεράστιο πεδίο για τουρκική επιρροή.