Απ: ΣΕ κατανοώ αλλά
Δικαστή καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να βρεις λύση στην κακοδαιμονία της χώρας μας. Καταλαβαίνω τον θαυμασμό που νιώθεις όταν βλέπεις την πρόοδο και την οργάνωση των δυτικών κοινωνιών. Κανείς δεν είναι αντίθετος στην πρόοδο. ¨Ολοι θέλουμε ένα οργανωμένο κράτος που θα εξυπηρετεί τους πολίτες. Μην ξεχνάς όμως πως ο ελληνικός πολιτισμός έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη.
Συνεπώς αποτελούμε κομμάτι αυτού που λέμε Ευρωπαϊκό πολιτισμό
Με τον όρο «οικογενειακό αμοραλισμό» θα διαφωνήσω. Νομίζω ότι αυτους τους δύο όρους πρέπει να τους ξεχωρίσουμε. Η οικογένεια,οι οικογενειακοί δεσμοί είναι το τελευταίο καταφύγιο του έλληνα. Χάρις στην οικογένεια έχουμε επιβιώσει στα χρόνια της κρίσης. Παππόυδες και γιαγιάδες έχουν βοηθήσει τις οικογένειες των παιδιών τους να ζήσουν. Οπότε ο θεσμός της οικογένειας που τόσο βάλλεται στη σημερινή εποχή, αποτελεί θεμέλιο λίθο της κοινωνίας μας. Ο αμοραλισμός από την άλλη κατά την δική μου εκτίμηση είναι αποτέλεσμα του μηδενισμού που επικρατεί στην εκδυτικισμένη ελληνική κοινωνία.Ο νεοέλληνας δεν πιστεύει σε αξίες και ιδανικά, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που έχει απέναντι στο συμπολίτη του. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι παρόλο που γαλουχηθήκαμε με τις ιδέες του διαφωτισμού, αυτές δεν μπόρεσαν να δώσουν νόημα στη ζωή μας, αυτό που μας κάνει να βγούμε από τον εαυτό μας.
Δικαστή είμαστε σε παρακμή, σε κατάσταση διάλυσης. Γιατί θεωρείς υπεύθυνο για την σημερινή κατάσταση μία μερίδα ανθρώπων που έχουν μία ευλάβεια στην παράδοση και αποτελούν ένα 4-5 τοις εκατό και που δεν διαχειρίζονται ή δεν έχουν λόγο στη διαχείριση της χώρας και δεν θεωρείς υπέυθυνο τα κόμματα και την ελίτ της χώρας που είναι φορείς των ιδεών του διαφωτισμού και άσκούν εξουσία στη χώρα τα τελευταία περίπου διακόσια χρόνια; Γιατί δεν θεωρείς υπέυθυνους αυτούς που μιλούσανε για δυνατή Ελλάδα, για Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων, για μία Ελλάδα της προόδου(όταν δεν υπήρχε πρόβλημα με τους δείκτες)
Επίσης δικαστή προσωπικά αγαπώ την Ελλάδα με τα λευκά σπιτάκια του αιγαίου, με τα λεβέντικά τραγούδια της Κρήτης, με τα δημοτικά τραγούδια, με τον ηρωισμό που δείξαμε στο διάβα της ιστορίας, με το λιβάνι να μοσχομυρίζει στα σπίτια και στις εκκλησιές. Αν αρνηθούμε τον εαυτό μας θα απωλέσουμε την ιδιαιτερότητα που μας κρατά ζωντανούς χιλιάδες χρόνια.
Τέλος δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να αρνηθούμε τον διαφωτισμό. Σίγουρα όπως κάθε πνευματικό κίνημα έχει να προσφέρει κάτι. Αλλά πρέπει να τον φιλτράρουμε μέσα από την ελληνική παράδοση. Τοτε μόνο θα μπορούσαμε να πούμε για εξελληνισμένο διαφωτισμό.
