Απ: Περί κατάστιχων...
«Δεν πολυκατάλαβα τις έννοιες του χρόνου συγγραφής και τη σχέση τους με το περιεχόμενο.» Νομίζω ότι είναι από τα ευκόλως εννοούμενα θέματα. Άλλα είναι τα δεδομένα που θα διαβάσουμε σε κείμενο που γράφτηκε το 1.000 π.Χ. για τα γεγονότα του 1.000 π.Χ. και άλλα όταν το κείμενο γράφτηκε το 200 π.Χ. για τα γεγονότα του 1.000 π.Χ. Διότι στη δεύτερη περίπτωση ο συγγραφέας είναι μετά Χριστόν προφήτης και έχει κάθε δυνατότητα και κάθε κίνητρο να αναφέρει τα γεγονότα όπως βολεύουν τις σκοπιμότητές του...
«Οι περισσότεροι αναγνώστες της Π.Δ. αναγνωρίζουν μια σχετική ομοιογένεια στα κείμενα σαν να γράφτηκαν δηλαδή από έναν άνθρωπο.» Είναι απλό γιατί. Επειδή τα κείμενα διατυπώθηκαν και «χτενίστηκαν» από συγκροτημένη ομάδα κειμενογράφων...
«Ωστόσο όπως ίσως γνωρίζεις, η Π.Δ. αποτελείται από 37 βιβλία (ιουδαϊκός κανόνας) που γράφτηκαν από περισσότερους από 40 συγγραφείς σε διάστημα μεγαλύτερο των 1.000 ετών.» Δηλαδή σε περιοχή που ο ίδιος λες ότι ο ξένος γινόταν μπάρμπεκιου από τους ντόπιους καταπιάστηκαν στη συγγραφή ακόμη και πριν τους Έλληνες! Προφανώς απίθανον... Και προφανώς το τοπικό ιερατείο κάθισε και συνέγραψε σε χρόνο κατάλληλο (σαφώς μετά τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία) όσα θέλησε να εμφανίσει ως συμβάντα των προηγούμενων αιώνων...
«Τέλος θυμίζω ή ενημερώνω πως η αντιγραφή "ιερών κειμένων" στο βάθος χρόνου, δεν αλλοιώνει τα πρωτότυπα καθώς οι ίδιοι οι παπυρολόγοι σήμερα γνωρίζουν (και αποκαλύπτουν) πως οι αντιγραφείς ιερών κειμένων ήταν ιδιαιτέρως προσεκτικοί ακριβώς λόγω του φόβου προς το θείο.» Δε νομίζω να μάσησε ποτέ το ιερατείο να μεταφέρει προς τα έξω όσα το ίδιο ήθελε, όπως το ήθελε... Ειδικά όταν δεν έχει μείνει ούτε ίχνος ντοκουμέντων παλιότερων της ελληνιστικής περιόδου για να γίνει σύγκριση...
Προφανώς και υπάρχει και υπόλοιπο περιεχόμενο στο σκεπτικό μου που απαντά και σε αυτό που ορθώς αναφέρεις για την έλλειψη ηρωοποίησης. Που όμως εξηγείται από την παιδαγωγική διάσταση που θέλει να δώσει το ιερατείο προς τους σύγχρονους συμπατριώτες ώστε να τρέμουν τα παθήματα των προγόνων και να μην ξανακυλήσουν στα ίδια λάθη... Αλλά γι αυτό και για την έλλειψη πρωτοτυπίας στην εβραϊκή θρησκευτική σύλληψη θα επανέλθω...
Το θέμα μου αρχικά ήταν να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ΠΔ καταγράφει όσα έζησαν σύγχρονοι των γεγονότων, αλλά να καταλάβουμε ότι είναι αποτέλεσμα συνεργασίας λογίων-ιερέων που θέλησαν να δώσουν ένα «εργαλείο» στο λαό ώστε να τον κατευθύνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή είναι προϊόν της μόνιμης αγωνίας των ιθυνόντων να μαντρώσουν το χύδην όχλο που επιθυμεί τα γνωστά (φαΐ, φίκι φίκι, καλοπέραση και «έλα μωρέ, μη δίνεις σημασία».....)...
